ඇතිවුනේ සිංහල – මුස්ලිම් ගැටුමක් නොවයි
තරගකාරීත්වය, ඊර්ෂ්‍යාව මත සැලසුම් කළ
‘මුස්ලිම්ෆෝබියා‘ ප්‍රහාරයක්
-රාවුෆ් හකීම්
අද (14) පළවූ ඉන්දියාවෙ ‘ද හින්දු‘ පුවත්පත සමග සම්මුඛ සාකච්ඡාවකට එක්වෙමින් ඇමති ජනාධිපති නීතීඥ රවුෆ් හකීම් පසුගියදා ශ්‍රී ලංකාවේ ඇතිවූ තත්වය ගැන විග්‍රහයක් සිදුකර තිබේ.
ඔහු එහිදී පවසන්නේ අම්පාර හා මහනුවර දිස්ත්‍රික්කවල ඇතිවූ නොසන්සුන්කාරි තත්ත්වය සිංහල – මුස්ලිම් ගැටුමක් නොවන බවත් එය මුස්ලිම් ජනතාව ඉලක්ක කර එල්ල කළ ප්‍රචණ්ඩකාරි පහරදීමක් ලෙස හදුනාගත යුතු බවත්ය. සුළු ජනවර්ගයක් වූ මුස්ලිම් ජාතිය ලංකාවේ දිගුකලක් සමගියෙන් සිටිය නමුත් 2012 සිට ලංකාවේ තරගය ඊර්ෂ්‍යාව මතුකර ‘මුස්ලිම්ෆෝබියාව‘ නමැති මානසිකත්වයක් වර්ධනය කරවන සිදුවීම් මතුවූ බවත් අවසානයේ මෙම අවාසනාවන්ත
තත්වය දක්වා එය ගෙනගිය බවත් ඔහු කියයි. මෙහිදී පොලීසිය වගකීම් විරහිතව ක්‍රියා කිරීම හා රජයේ දුර්වල හැසිරීම ඔහු විවේචනයට ලක්කර ඇත. ඔහු එහිදී මෙසේ කියයි.
‘දිවයිනේ මුස්ලිම් සුළුතරය, ජනගහනයෙන් 10% ක් පමණයි. 2009 දී සිවිල් යුද්ධය අවසන් වීමෙන් පසු තමයි මේ ප්‍රශ්න පැන නගින්නේ. ඉස්ලාම්-භීතිකාවේ ගෝලීය සන්දර්භය තුල මේවා බිහිවෙන්නේ. 2012 සිට මුස්ලිම් විරෝධී ප්‍රහාර වැඩිවුණා.
එක් පැත්තකින් මෙය, ජාත්‍යන්තර ප්‍රශ්නයක් පිලිබඳ දේශීය ප්‍රකාශනයක්. මේක එක් අතකින් ‘මුස්ලිම්ෆෝබියාව‘ නැතිනම් ඉස්ලාම්-භීතිකාවක් විදිහට හඳුනගන්න පුළුවන්.
මුස්ලිම් අයෙකුට ප්‍රහාර එල්ල කිරීම සහ ඔවුන්ගේ ආර්ථිකය සහ ජීවනෝපායන් ඉලක්ක කර ගැටලු ඇතිකිරීමට මේ සැලසුමට අනුව කටයුතු සොයමින් සිටියා. ඔවුන්ගේ මෙම උත්සාහයන්ට දේශපාලන අනුග්‍රහයත් නොඅඩුව ලැබුණා.
ඇතැම් [සිංහල-බෞද්ධ] අන්තවාදී සංවිධාන සමහරක් හිජාබ් ගැටළුව ආරම්භ කිරීමෙන් අනතුරුව, හලාල් [සහතිකය] ට උද්ඝෝෂනය ආරම්භ වුණා. මෙම "සතුරාගේ මානසිකත්වය" නිර්මාණය කිරීම ඒ අනුව සිදුවුණා.
හලාල් ප්‍රශ්නය භාවිතා කළේ මුස්ලිම් නොවන මුස්ලිම්වරුන්ගේ සිත් තුළ අනවශ්‍ය භයක් ඇති කිරීම සඳහාය. මුස්ලිම් ජනතාවගේ ආහාර භාවිතය, හලාල් ක්‍රමවේදය, හෝ මුස්ලිම් ආහාරයට ගැනීමෙන් ආහාරයට ගන්නා ආහාරවලට පෙර අතීතයේ දී ගැටළුවක් තිබුනේ නෑ. ව්‍යාපාර තරගකාරීත්වය, ඊර්ෂ්‍යාව හා වෙනත් විවිධ හේතුන් නිසා ෆෝබියා නිර්මාණය වී ඇති බව පැහැදිලියි.
ඉන්පසුව එය මුස්ලිම් ජනයාගේ වෙනත් ජීවන රටා පිලිබඳ ගැටළු මේ අය මතු කළා. විශේෂයෙන්ම කාන්තාවන් හිජාබ් පැළඳ සිටිම ලංකාවේ සංස්කෘතියට ආගන්තුක විදිහට හැඳින්නුවා.
අළුත්ගම, බේරුවල 2014 සිදුවීම් වෛර කථනය මත පදනම් වූ දරුණු ප්‍රචණ්ඩකාරී සිදුවීම් අතුරින් එකක්. අම්පාර සහ මහනුවර යන සිද්ධීන් දෙක ඉතාම ප්‍රව්ශමෙන් සැළසුම් කර ඇති බව පෙනෙනවා.
අප කුමන දේශපාලන පක්ෂයක් වුව ද, අප අන්තවාදී කොටස් දේශපාලනික උපයෝගීතාවයට අනුබල දීමෙන් වැළකී සිටිය යුතුය. මෑත සිද්ධිය සිංහල-මුස්ලිම් ගැටුමක් නොවේ. එය මුස්ලිම් ජනයා මත පැහැදිලි ප්‍රහාරයක්.එය නැවත නැවත සිදු විම කණගාටුදායකයි. මුස්ලිම්වරුන් ආරක්ෂා කිරීමට රජය අසමත් වීම - බරපතල ප්‍රශ්නයක්.
පොලිසියේ සාහාසික නොසැලකිල්ල නිසා මෙම ප්‍රචණ්ඩත්වය ඉහළටම ගියා.
අවම වශයෙන්, මුස්ලිම් ජනයා ගලවා ගැනීම සඳහා ඔවුන් ක්‍රියාකර නැහැ.මේ රටේ මුස්ලිම් සුළුතරයේ ආරක්ෂාව අශෝභන ලෙස ඔවුන් නොසලකා හැර තිබුණා.
රාජපක්ෂ රෙජීමය තුළ තිබූ දඬුවම් නොලැබීමේ සංස්කෘතිය නැවත ස්ථාපිත කිරීම මෙමගින් ආරම්භවී තිබෙනවා. මෙය ඉතා බරපතල ප්‍රශ්නයක්.‘
