ඉන්නවා. ඒ ගැන මම තවත් ටිකක් පැහැදිලි කරන්නම්. "බුදු අම්මෝ "මගේ දෙයියෝ" "බුදු සන්තෝ" වගේ වචන අපි කොයි කවුරුත් පාවිච්චි කරනවනේ. අවස්ථා යෙදෙන හැටියට තමයි එක් එක් අය ඒ වවන පාවිච්චි කරන්නේ. මමත් මේ වවන පාවිච්චි කරනවා. හැබැයි ඒක අනිත් අයට වඩා ගොඩාක් වෙනස් ඒ කියන්නේ මගේ කේන්තිය පිට කරන උපරිම අවස්ථාවකදී තමයි මම මේ වචන පාවිච්චි කරන්නේ.
ඕනම කෙනෙකුට තමන් එක්ක ප්‍රශ්නයක් ඇති වුණාම මුලින්ම ඒ ගැන සුහදව සාකච්ඡා කරනවා. ඒ විදියට ප්‍රශ්නය විසඳා ගන්න බැරිනම්නේ සැරෙන්
පෞද්ගලික ජීවිතයේදී වගේම, කලා ජීවිතයේදීත් ඔය වගේ අවස්ථාවලට මුහුණ දීලා තියෙනවා. කලා ජීවිතයේදී දවසක හරි අපූරු සිදුවීමක් වුණා. එය සිදුවුණේ ටෙලි නාට්‍යයකට චිත්‍රපටයකද කියලා නම් කියන්න බැහැ. හැබැයි මේක සිදුවුණේ එක්තරා ප්‍රේම ජවනිකාවක් රූගත කරද්දී. සාමානයෙන් ඒ වගේ අවස්ථාවල වැළඳ ගන්න සිප ගන්න පවා සිදුවෙනවා. ඒක සාමාන්‍ය දෙයක්නේ. ඒත් ඉතින් අධ්‍යක්‍ෂවරයා කට් කිව්වට පස්සේ ඉන් එහාට අපි කවුරුත් යන්නේ නැහැ. දැන් ඔන්න මේ නිර්මාණයත් අදාළ ප්‍රේම ජවනිකාව රූගත කෙරුණා. අදාළ නළුවා හා මම ඉතා සාර්ථකව ජවනිකාවට පෙනී සිටියා. අධ්‍යක්‍ෂවරයා "කට්" කිව්ව හැටියේ මම රඟපෑම නතර කළා. ඒත් අදාළ නළුවාට ඒක අමතකයි. ඔහු දිගටම මාව අල්ලගෙන සිප ගන්නවා. ඒ වේලාවේ මට ටිකක් කේන්ති ගියා. "බුදු අම්මෝ මට නම් තවත් ලව් කරන්න බැරියෝ" කියලා මම මහා හයියෙන් කෑ ගැහුවා.
එතකොට ඒ නළුවා වහාම මගෙන් මිදුනා. ඒ නළුවට වගේම එතැන හිටපු හැමෝටමත් ඒ වේලාවේ. මගේ වෙනස තේරුවා.
ඒ වගේ සිදුවීම් අතර ප්‍රබල එකක් තමයි මේ. එදත් මම එක්තරා නිර්මාණයක රූගත කිරීම්වලට ගියා. එහි අධ්‍යක්‍ෂවරයා මම ගරු කළ කෙනෙක්. ඒත් ඔහු අනවශ්‍ය විදියට මගේ සිරුර මතු කර හදන බව මට වැටහුණා. සාරියක් ඇන්දත් බඩ පෙන්න අදින්නමයි කියන්නේ. මට තේරුණා කතාවේ චරිතය අනුව එහෙම කරන්න අවශ්‍ය නැහැ කියලා. මේක හිතා මතා කරන දෙයක් බවත් මට තේරුණා. මේ කියන අධ්‍යක්ෂවරයාට ඔය ගැන කීප වතාවක් හොදින් පැහැදිලි කරලා බැරි තැන මම මගේ සුපුරුදු වචන මාලාවට ආවා.
"බුදු අම්මෝ බුදු දෙයියෝ මේ සීන් එකට මම මෙහෙම, ඉන්න අවශ්‍ය නෑ.... මට ඒක බෑ"කියලා උස් හඬින් කියන්න පටන් ගත්තා. ඒත් ඔහු නවතින පාටක් නෑ. එදත් මගේ සිරුර අනිසි විදියට මතු කරවන්න ඔහුට වුවමනා වුණා. පුරුදු වචන යොදලා මම ඊට විරුද්ධ වුනා. "ඩෙනිම් ඇඳලා ඔකොම එළියේ දාගෙන එන්න පුළුවන්. කැමරාව ඉස්සරහ කකුලක් පෙනෙන කොට තමයි මෙවර අමාරු...."
දර්ශන තලයේ හිටපු තිහක් හතළිහක් පමණ පිරිස ඉදිරියේ ඔහු කිවිවේ හැමෝටම ඇහෙනයි. ඒ වෙද්දී මගේ ඉවසීමේ සීමාවත් පැනලයි තිබුණේ. මමත් මහ හඩින් හොඳම වචන කියලා ඔහුට උත්තර දුන්නා. හොඳ වෙලාවට ඔහු ඉංග්‍රීසි දන්නවා. ඒ හින්දා ප්‍රශ්නයක් වුණේ නැහැ. මොකද ඒ වේලාවේ මම මහ හයියෙන් කෑ ගහලා "සුද්ද සිංහල" ටිකක් කිව්වේ ඉංග්‍රීසි භාෂාවෙන්.
