ඉකුත් ජූලි නවවැනිදා රට පුරා පැවති විරෝධතා අතරේ රාජකාරිය පසෙකින් දමා මහජනතාවගේ පැත්තේ සිටි පොලිසියේ සහ හමුදාවේ නිලධාරීන් කිහිපදෙනෙකු ගැන වාර්තා පළවිය. ඔය අතර නිල ඇඳුම ගලවා දමමින් ජනතාවට මැදිව ඇවිදින තරුණ සෙබළෙකුගේ වීඩියෝපටයක් පසුගිය දින කිහිපයේම සමාජ මාධ්‍ය පුරා සංසරණය විය. මේ ඔහු සමග පුවත්පතක් කළ කථාබහකි.
නම මොකක්ද?
අසේල සංජීව බාලසූරිය.
එතකොට ගෙවල්?
මම කුරුණෑගල, කුඹුක්ගැටේ.
වයස කියන්න කැමතිද?
විසිහතරයි.
විශේෂ කාර්ය බළකායට බැදුනේ කොයිකාලෙද?
2020 දි.
හමුදාවට බැදෙන්නේ අට පාස් අය කියලා සමහරු දැන් කතා වෙනවානේ. අසේල හමුදාවට බැදුනෙත් අට පාස් නිසාද?
දැන් යුද හමුදාවට බඳවා ගන්නකොට උසස්
පෙළ ප්‍රතිඵල බලනවා. විශේෂයෙන්ම යුද හමුදා විශේෂ කාර්ය බළකායට. අට පාස් කිසිම කෙනෙක් එස්ටීඑෆ් එකේ නැහැ. මම හමුදාවට බැඳුනේ රට වෙනුවෙන් සේවය කරන්න. ඒක මම පොඩි කාලේ ඉඳලා දැකපු හීනයක්.
එතකොට අසේල සේවය කරපු හමුදා මුලස්ථානය?
මරදාන යුද හමුදා මූලස්ථානය.
ඇත්තටම එදා නමවෙනිදා මොකද වුණේ?
නමවෙනිදා රටේ ගොඩක් මිනිස්සු විරෝධතා දක්වන්න කොළඹට එනවා කියලා කතාබහක් ගියානේ. ඉතින් රටේ ආරක්ෂාවට අපිව
අටවෙනිදා ඉඳලාම ලංකා බැංකු පාරේ සේවයට අනුයුක්ත කළා. කොහොමහරි නමවෙනිදා උදේ ඉඳලම එතැන සෙනඟ පිරුණා. වයසක අම්මලා,
තාත්තලා, අපි වගේම තරුණ අය එයාලගේ දුක හමුදාවේ අපිට කිය කියා අඬන්න පටන්ගත්තා. ඉතින් ඒ වෙලාවේ එයාලගෙ පැත්තෙ හිටගන්න ඕන කියලා මට හිතුණා. ඒ නිසයි මම හමුදා නිල ඇඳුම ගැලෙව්වෙ.
එතැන හිටි අය එහෙම කරන්න බල කළාද?
අනේ නැහැ. මම ඒ වෙලේ කළේ අවංකවම මගේ හදවතට දැනුණු දේ. ඒක කාගෙවත් කීමකටවත් උසිගැන්වීමකටවත් කරපු දෙයක් නෙමෙයි. අපි ජීවත්
වෙන්නේ මේ රටේ අහිංසක මිනිස්සුන්ගේ බදු සල්ලිවලින්. මම හමුදාවට බැඳුනේ රට රකින්න. අපේ රටට, මිනිස්සුන්ට වෙන අසාධාරණකම් දැක දැක
ඇස් වහන් ඉන්න අමාරුයි. අනික අපිත් මේ රටේ සාමාන්‍ය මිනිස්සු. ඒකයි මම එයාලාගේ පැත්තේ හිටගත්තේ.
නිල ඇදුම ගැලව්වට පස්සේ ඒ වෙලාවේ එතැන මොකද වුණේ?
එතැන හිටපු සෙනඟ ගොඩක් වෙලා යනකල් මාව වටකරගෙන හිටියා. ඔලුව අතගෑවා. සමහරු මාව බදාගෙන ඇඬුවා.
සමාජ මාධ්‍යවලත් ඒ සිදුවීමේ වීඩියෝවක් හුවමාරු වුණා?
ඔව්. ඒක දැකලා සෑහෙන දෙනෙක් මගේ නම්බර් එක හොයාගෙන මට කතා කළා.ඇත්තටම එදා මට කතා කරගන්න බැරිතරමට කෝල් ආවා.
ඔය වගේ දෙයක් කරද්දි රස්සාව නැතිවෙයි කියලා බය හිතුණේ නැද්ද?
ඒ ඕනම දේකට මූණදෙන්න බලාගෙන තමයි ඒ වෙලාවේ මම නිල ඇඳුම ගැලෙව්වේ.
පස්සේ හමුදා ප්‍රධානීන් කතා කරලා අසේලට දොස් කිව්වද?
නැහැ. ගොඩක් අය කතා කරලා විස්තර ඇහුවා මිසක කවුරුත් මට දොස් කිව්වේ නම් නැහැ.
හැබැයි මේ වෙනකොට අසේලව සේවයෙන් පහකරලා නේද?
ඔය සිදුවීමෙන් පස්සේ දවසේ මම යාළුවෙක් එක්ක ගිහින් මගේ නිල ඇඳුම් හමුදා මූලස්ථානයට බාරදීලා ගෙදර ගියා.
සිද්ධියෙන් පස්සේ දවසෙම මාව සේවයෙන් ඉවත් කළා කියලා ලියුමක් ගෙදරට ආවා.මගේ පඩි එහෙමත් නතර කරලා.
මේ ගැන ගෙදර අය මොකද කිව්වේ?
අම්මයි, තාත්තයි, අක්කයි තමයි ගෙදර ඉන්නේ, මම කළ දේගැන ගෙදර අයට ආඩම්බරයි. හැබැයි රැකියාව නැතිවුණු එක ගැන එයාලට පොඩි දුකක් තියෙනවා.
අසේල එකපාර රැකියාවෙන් ඉවත්වුණ එක ගෙදර ආර්ථිකේට බලපාන්නෙ නැද්ද?
තාත්තත් රැකියාවක් කරනවා. එහෙමයි කියලා අපිට මහලොකුවට සල්ලි නැහැ. ඉතිරි කරගත්තු සල්ලි එහෙමත් නැහැ.
හැබැයි මේ ජොබ් එක නැති වුණාට ගෙදර ආර්ථිකේට ප්‍රශ්නයක් වෙයි කියල හිතන් නැහැ. මොකද මට වෙන රස්සාවක් කරන්න බැරිකමක් නෑනේ.
අනික ගොඩක්දෙනා අසේලට රැකියා දෙන්නත් ලෑස්තියිනේ නේද?
ඔව්. ගොඩක් අය කතා කළා. තව දවසක් දෙකක් ගෙදර ඉඳලා රැකියාවකට යනවා.
ඉස්සර අපේ රටේ මිනිස්සු හමුදාවට සැලකුවේ දෙවිවරුන්ට වගේ. හැබැයි දැන් ඒ තත්ත්වය වෙනස් වෙලා. ඒ වෙනස අසේලටත් දැනිලා තියෙනවාද?
අනිවාර්යයෙන්ම. පුංචි කාලේදි හමුදාවේ කෙනෙක් පාරේ යනවා දැක්කත් අපේ ඇගේ හිරිගඩු පිපෙනවා. ඒ ගෞරවය මේ මෑතක් වෙනකලුත් තිබ්බා. ගොඩක් අයට අපිව දැක්කත් සතුටුයි. හැබැයි දැන් මිනිස්සුන්ට තියෙන්නේ කළකිරීමක් විතරයි කියන එක මිනිස්සුන්ගේ ප්‍රතිචාරවලින් මට
දැනිලා තියෙනවා.
නමවෙනිදා ගත්තු තීරණේ ගැන දැන් පසුතැවෙනවද?
අපෝ නෑ. කිසිම පසුතැවීමක් නැහැ. යුද හමුදා විශේෂ කාර්ය බළකාය බොහොම විශේෂයි. ඒ පුහුණුව වෙනුවෙන් මම මාස ගාණක් දුක් වින්දා. ඉතින් දුක් විඳලා ආසවෙන් ඇඳපු ඇඳුම ආයේ අඳින්න නැතිවෙන එක ගැන නම් පොඩි දුකක් තියෙනවා. ඒත් මම ඒ දේ කළේ අපේ මිනිස්සු වෙනුවෙන් නිසානේ කියලා හිතෙනකොට ඒ දුකත් තුනීවෙනවා.
ආයේ ඒ නිල ඇදුම අදින්න අවස්ථාවක්ලැබුණොත් බාරගන්නවද?
ඔව්. කවදකහරි යුද්ධයක් ඇති වුණොත් අනිවාර්යයෙන්ම මම ආයේ රට වෙනුවෙන් යුද්ධෙට යනවා.
- සෙව්වන්දි හෙට්ටිආරච්චි (ධරණී)
0 Comments